Verrekenprijzen

De verrekenprijzen moeten worden gemeten voor alle grensoverschrijdende zakelijke relaties tussen verbonden ondernemingen volgens het arm's length-principe. Dit betekent dat gelieerde ondernemingen met elkaar transacties moeten aangaan onder voorwaarden die ook zouden worden gekozen tussen niet-gelieerde derden ("dealing-at-arm's-length"). Dit geldt niet alleen voor de levering van goederen, maar ook voor de eventuele uitwisseling van diensten, de financiering, de overdracht van merken, octrooien en knowhow, en de detachering van personeel, enz.

De armlengtevergelijking kan worden uitgevoerd met behulp van verschillende methoden die door de belastingautoriteiten worden verstrekt voor de meest uiteenlopende vormen van dienstenuitwisseling. Zowel op nationaal als op internationaal niveau zijn over het algemeen vijf verrekenprijsmethoden vastgesteld voor het bepalen van de marktconforme vergoeding voor de uitwisseling van goederen en diensten binnen de groep:

• Prijsvergelijkingsmethode
• Herverkoopprijsmethode
• Kosten-plus-methode
• Winstdelingsmethode
• Nettomargemethode

Volgens de internationale en Duitse visie zijn deze methoden in elk geval transactiegerelateerd. Het tegenovergestelde zou zijn dat de methoden worden toegepast op het totale resultaat van een onderneming, dat zou kunnen bestaan uit verschillende en zeer verschillende transacties. In tegenstelling tot de OESO-richtlijn worden deze methoden in sommige landen nog steeds geaccepteerd, bijvoorbeeld in de VS.

De controle van grensoverschrijdende verrekenprijzen, de keuze van de juiste methode en de naleving van het zakelijkheidsbeginsel zijn het aandachtspunt geworden van de belastingcontroleurs in het kader van de fiscale controle van bestaande buitenlandse deelnemingen. De veronachtzaming van deze beginselen leidt tot fiscale correcties van de verrekenprijzen die worden toegepast wanneer deze door de belastingcontrole worden ontdekt. Dit kan leiden tot een verhoging van de belastbare winst in Duitsland, die niet automatisch wordt gecorrigeerd bij de buitenlandse onderneming om de winst te verlagen. Hoewel de belastingcontrole over het algemeen de bewijslast draagt voor het niet naleven van het zakelijkheidsbeginsel, zijn er uitgebreide documentatieverplichtingen, onderverdeeld in feitelijke documentatie en redelijkheidsdocumentatie.

De verrekenprijsdocumentatie moet binnen 60 dagen aan een fiscale controle worden onderworpen, in verband met buitengewone zakelijke transacties binnen 30 dagen. Als er geen documenten of documenten die niet kunnen worden gebruikt, worden voorgelegd aan de belastingcontrole, bestaat er een wettelijk vermoeden dat de verrekenprijzen correct zijn. In dit geval krijgt de belastingcontroleur een uitgebreide ramingsbevoegdheid en worden verplichte toeslagen opgelegd. Daarom wordt aanbevolen om niet te wachten op de belastingcontrole alvorens de verrekenprijsdocumentatie op te stellen, maar om bij dienstverleningsrelaties met verbonden ondernemingen of vaste inrichtingen in het buitenland van meet af aan te vertrouwen op een correcte prijsstelling van de dienstverleningsrelatie en de bijbehorende documentatie.